-
1 socratus
Socrates (Athenian philosopher 469-399 B.C.); his disciples/followers (pl.) -
2 adsumo
as-sūmo ( ads-, Lachm., Halm, B. and K., Weissenb., K. and H.; ass-, Merk.), mpsi, mptum, 3, v. a., to take to or with one's self, to take up, receive, adopt, accept, take.I.In gen.A.Lit.:B.Plura sibi adsumunt quam de se corpora mittunt,
Lucr. 2, 1124:cibus atque umor membris adsumitur intus,
id. 4, 1091;so of nourishment,
Cels. 1, 3; 5, 27, n. 17; Scrib. Comp. 200:numquam committet, ut id, quod alteri detraxerit, sibi adsumat,
Cic. Off. 3, 5, 23:sacra Cereris adsumpta de Graeciā,
id. Balb. 24, 55:socius et administer omnium consiliorum adsumitur Scaurus,
Sall. J. 29, 2:eos in societatem consilii avunculi adsumunt,
Liv. 2, 4, 2:adulescentes conscii adsumpti,
id. ib.:in societatem armorum,
id. 2, 22; so,in consilium,
Plin. Ep. 3, 19; id. Pan. 8:in consortium,
id. Ep. 7, 3:nec decet aliter filium adsumi, si adsumatur a principe,
i. e. is adopted, id. ib. 7, 4;8, 3: uxorem,
id. ib. 83, 4:si rursum (uxor) adsumeretur,
Tac. A. 12, 2:adsumptis duobus filiis ire perrexit,
Vulg. Gen. 48, 1; ib. 2 Par. 23, 20:Tunc adsumpsit eum Diabolus,
ib. Matt. 4, 5:adsumit Jesus Petrum,
ib. Marc. 9, 1:quem (arietem) adsumens obtulit holocaustum pro filio,
ib. Gen. 22, 13; ib. Lev. 14, 10 et saep.:in familiam nomenque,
Tac. A. 1, 8 et saepe: cautum dignos adsumere, to take or choose as friends only those worthy of you, Hor. S. 1, 6, 51:adsumpsit Jesus duodecim, i. e. as his disciples,
Vulg. Luc. 18, 31. —So of the assumption of our Lord to heaven: Dominus Jesus adsumptus est in caelum, Vulg. Marc. 16, 9; ib. Act. 1, 2.—Trop.:II.libero tempore, omnis voluptas adsumenda est, omnis dolor repellendus,
Cic. Fin. 1, 10, 33:laudem sibi ex aliquā re,
id. Mur. 14, 31:ut acer equus pugnae adsumit amorem,
Ov. M. 3, 705:omne quod sumatur in oratione, aut ex suā sumi vi atque naturā aut adsumi foris,
Cic. de Or. 2, 39, 163:alii (loci) adsumuntur extrinsecus,
id. Top. 2, 8; id. Planc. 23, 56 Wund.:orator tractationem orationis sibi adsumet,
id. de Or. 1, 12, 54.—Also, like arrogare, to usurp, to claim, assume, arrogate:neque mihi quicquam assumpsi neque hodie adsumo,
Cic. Fam. 1, 9, 17; Auct. ad Her. 1, 1:cogam Assumptumque patrem commentaque sacra fateri,
Ov. M. 3, 558.—Of discourse, to take up, begin (eccl. Lat., after the Hebrew):At ille adsumptā parabolā suā ait,
Vulg. Num. 23, 18; 23, 7; ib. Job, 27, 1; 29, 1.—Esp.,A.Sometimes, like accipio, without the idea of action, to receive, obtain:B.fetus Melliferarum apium sine membris corpora nasci, Et serosque pedes serasque assumere pennas,
Ov. M. 15, 384:Qui sperant in Domino, adsument pennas sicut aquilae,
Vulg. Isa. 40, 31:a ventis alimenta adsumere,
Ov. M. 7, 79:illas assumere robora gentes,
id. ib. 15, 421.—To take in addition to, to add to:C.si quis aliam quoque artem sibi adsumpserit,
Cic. de Or. 1, 50, 217; 1, 37, 170:aliquantum jam etiam noctis adsumo,
id. Fam. 7, 23 fin.:ne qui postea adsumerentur,
Liv. 21, 19:Butram tibi Septiciumque et Sabinum adsumam,
Hor. Ep. 1, 5, 28.—In logic, t. t., to add or join to a syllogism the minor proposition: Ea (propositio vera ac perspicua) est hujus modi: Si quo die Romae ista caedes facta est, ego Athenis eo die fui, in caede interesse non potui. Hoc quia perspicue verum est, nihil attinet approbari; quā re adsumi statim oportet hoc modo: fui autem Athenis eo die, Cic. Inv. 1, 36, 63; id. Div. 2, 51, 106; 2, 53, 108.—D.In gram.: adsumpta verba.a.Epithets, epitheta, Cic. Part. Or. 7. —b.Figurative expressions, tropes, Quint. 10, 1, 121. -
3 assumo
as-sūmo ( ads-, Lachm., Halm, B. and K., Weissenb., K. and H.; ass-, Merk.), mpsi, mptum, 3, v. a., to take to or with one's self, to take up, receive, adopt, accept, take.I.In gen.A.Lit.:B.Plura sibi adsumunt quam de se corpora mittunt,
Lucr. 2, 1124:cibus atque umor membris adsumitur intus,
id. 4, 1091;so of nourishment,
Cels. 1, 3; 5, 27, n. 17; Scrib. Comp. 200:numquam committet, ut id, quod alteri detraxerit, sibi adsumat,
Cic. Off. 3, 5, 23:sacra Cereris adsumpta de Graeciā,
id. Balb. 24, 55:socius et administer omnium consiliorum adsumitur Scaurus,
Sall. J. 29, 2:eos in societatem consilii avunculi adsumunt,
Liv. 2, 4, 2:adulescentes conscii adsumpti,
id. ib.:in societatem armorum,
id. 2, 22; so,in consilium,
Plin. Ep. 3, 19; id. Pan. 8:in consortium,
id. Ep. 7, 3:nec decet aliter filium adsumi, si adsumatur a principe,
i. e. is adopted, id. ib. 7, 4;8, 3: uxorem,
id. ib. 83, 4:si rursum (uxor) adsumeretur,
Tac. A. 12, 2:adsumptis duobus filiis ire perrexit,
Vulg. Gen. 48, 1; ib. 2 Par. 23, 20:Tunc adsumpsit eum Diabolus,
ib. Matt. 4, 5:adsumit Jesus Petrum,
ib. Marc. 9, 1:quem (arietem) adsumens obtulit holocaustum pro filio,
ib. Gen. 22, 13; ib. Lev. 14, 10 et saep.:in familiam nomenque,
Tac. A. 1, 8 et saepe: cautum dignos adsumere, to take or choose as friends only those worthy of you, Hor. S. 1, 6, 51:adsumpsit Jesus duodecim, i. e. as his disciples,
Vulg. Luc. 18, 31. —So of the assumption of our Lord to heaven: Dominus Jesus adsumptus est in caelum, Vulg. Marc. 16, 9; ib. Act. 1, 2.—Trop.:II.libero tempore, omnis voluptas adsumenda est, omnis dolor repellendus,
Cic. Fin. 1, 10, 33:laudem sibi ex aliquā re,
id. Mur. 14, 31:ut acer equus pugnae adsumit amorem,
Ov. M. 3, 705:omne quod sumatur in oratione, aut ex suā sumi vi atque naturā aut adsumi foris,
Cic. de Or. 2, 39, 163:alii (loci) adsumuntur extrinsecus,
id. Top. 2, 8; id. Planc. 23, 56 Wund.:orator tractationem orationis sibi adsumet,
id. de Or. 1, 12, 54.—Also, like arrogare, to usurp, to claim, assume, arrogate:neque mihi quicquam assumpsi neque hodie adsumo,
Cic. Fam. 1, 9, 17; Auct. ad Her. 1, 1:cogam Assumptumque patrem commentaque sacra fateri,
Ov. M. 3, 558.—Of discourse, to take up, begin (eccl. Lat., after the Hebrew):At ille adsumptā parabolā suā ait,
Vulg. Num. 23, 18; 23, 7; ib. Job, 27, 1; 29, 1.—Esp.,A.Sometimes, like accipio, without the idea of action, to receive, obtain:B.fetus Melliferarum apium sine membris corpora nasci, Et serosque pedes serasque assumere pennas,
Ov. M. 15, 384:Qui sperant in Domino, adsument pennas sicut aquilae,
Vulg. Isa. 40, 31:a ventis alimenta adsumere,
Ov. M. 7, 79:illas assumere robora gentes,
id. ib. 15, 421.—To take in addition to, to add to:C.si quis aliam quoque artem sibi adsumpserit,
Cic. de Or. 1, 50, 217; 1, 37, 170:aliquantum jam etiam noctis adsumo,
id. Fam. 7, 23 fin.:ne qui postea adsumerentur,
Liv. 21, 19:Butram tibi Septiciumque et Sabinum adsumam,
Hor. Ep. 1, 5, 28.—In logic, t. t., to add or join to a syllogism the minor proposition: Ea (propositio vera ac perspicua) est hujus modi: Si quo die Romae ista caedes facta est, ego Athenis eo die fui, in caede interesse non potui. Hoc quia perspicue verum est, nihil attinet approbari; quā re adsumi statim oportet hoc modo: fui autem Athenis eo die, Cic. Inv. 1, 36, 63; id. Div. 2, 51, 106; 2, 53, 108.—D.In gram.: adsumpta verba.a.Epithets, epitheta, Cic. Part. Or. 7. —b.Figurative expressions, tropes, Quint. 10, 1, 121. -
4 Hermagora
Hermăgŏras and Hermăgŏra (the latter is the Ciceron. form acc. to Quint. 1, 5, 61), ae, m., = Hermagoras.I.A celebrated Greek rhetorician of Rhodes, Cic. Brut. 78, 271; id. Inv. 1, 6, 8; 1, 9, 12; 1, 11, 16; Quint. 3, 1, 16; 3, 5, 14 et saep.— Hermăgŏrēi, ōrum, m., his disciples, Quint. 3, 1, 16; 3, 5, 4; 7, 4, 4.—II.Another rhetorician of Temnos in Æolis, in the time of Augustus, Quint. 3, 1, 19; Tac. Or. 19. -
5 Hermagoras
Hermăgŏras and Hermăgŏra (the latter is the Ciceron. form acc. to Quint. 1, 5, 61), ae, m., = Hermagoras.I.A celebrated Greek rhetorician of Rhodes, Cic. Brut. 78, 271; id. Inv. 1, 6, 8; 1, 9, 12; 1, 11, 16; Quint. 3, 1, 16; 3, 5, 14 et saep.— Hermăgŏrēi, ōrum, m., his disciples, Quint. 3, 1, 16; 3, 5, 4; 7, 4, 4.—II.Another rhetorician of Temnos in Æolis, in the time of Augustus, Quint. 3, 1, 19; Tac. Or. 19. -
6 Hermagorei
Hermăgŏras and Hermăgŏra (the latter is the Ciceron. form acc. to Quint. 1, 5, 61), ae, m., = Hermagoras.I.A celebrated Greek rhetorician of Rhodes, Cic. Brut. 78, 271; id. Inv. 1, 6, 8; 1, 9, 12; 1, 11, 16; Quint. 3, 1, 16; 3, 5, 14 et saep.— Hermăgŏrēi, ōrum, m., his disciples, Quint. 3, 1, 16; 3, 5, 4; 7, 4, 4.—II.Another rhetorician of Temnos in Æolis, in the time of Augustus, Quint. 3, 1, 19; Tac. Or. 19. -
7 proficiscor
prŏfĭciscor, fectus, 3, v. dep. n. [profacio, facesso, faciscor; orig., to make, i. e. put one's self forward; hence], to set out, start, go, march, travel, depart, etc. (class.; cf. progredior).I.Lit.:B.proficisci ad dormiendum,
to go to sleep, Cic. Div. 2, 58, 119:ad somnum,
id. ib. 1, 30, 62:ad sedes inquirendas,
Just. 3, 4, 10:pabulatum frumentatumque,
Hirt. B. G. 8, 10:subsidio alicui,
Nep. Iph. 2, 5:ad bellum,
Caes. B. G. 6, 29; Liv. 4, 45 sq.; Nep. Alc. 4, 1:ad eam domum,
Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69:Puteolos,
id. Ac. 2, 31:in Illyricum,
Caes. B. G. 3, 7:in pugnam,
id. B. C. 3, 99:in bellum,
Just. 2, 11, 9; Gell. 17, 9, 8:in expeditionem,
Sall. J. 103, 4:in Volscos,
Liv. 2, 30; 2, 62; Just. 1, 6, 10:in exercitum,
Plaut. Am. 5, 2, 7:hinc in pistrinum rectā viā,
Ter. And. 3, 4, 21:contra quosdam barbaros, Nep Eum 3, 5: Cyprum,
Ter. Ad. 2, 2, 16:Corinthum,
id. Hec. 1, 2, 11:domum,
id. Phorm. 5, 6, 20:Genabum,
Caes. B. G. 7, 1:Romam,
Sall. C. 34, 1:domos,
Liv. 2, 14:Circeios,
id. 2, 39: jussit proficisci exilium quovis gentium, Att. ap. Non. 185, 6 (Trag. Rel. v 599 Rib.): Jovinus eadem loca profectus, Amm 27, 8, 2.—With supine:porro proficiscor quaesitum,
Plaut. Men. 5, 2, 98.— Absol.:proficisci,
to make a journey, Dig. 17, 2, 52:ab urbe,
to set out, depart, Caes. B. G. 1, 7:ab Antio,
Liv. 2, 33:ex castris,
to break up, Caes. B. C. 1, 78:e castris,
id. ib. 1, 12:domo,
Sall. J. 79, 4; Liv. 2, 26; 2, 4:portu,
id. 9, 26:regno,
Just. 37, 3, 4:Athenis,
Nep. Milt. 1, 5:de Formiano,
Cic. Att. 2, 8, 2.—Transf., to be going or about to go, to intend to go to a place, to start (ante-class.):II.potin' ut me ire, quo profectus sum, sinas?
Plaut. Trin. 3, 2, 2:tu profectus alio fueras, Ter Eun. 2, 2, 49: cum proficisceretur,
Caes. B. G. 3, 1; Cic. Cat. 2, 7, 15; Hor. Ep. 1, 13, 1; 2, 2, 20.—Trop.A. B.In partic.1.To set out, begin, commence:2.ut inde oratio mea proficiscatur, unde, etc.,
Cic. Imp. Pomp. 2, 4:cum omnis haec quaestio ab eo proficiscatur,
id. Fin. 5, 8, 23;a philosophiā profectus Xenophon scripsit historiam,
id. de Or. 2, 14, 58:ei proficiscendum est ab omni mundo,
id. Fin. 3, 22, 73.—To come forth, spring, arise, proceed, originate:cum omnia officia a principiis naturae proficiscantur, ab iisdem necesse est proficisci ipsam sapientiam,
Cic. Fin. 3, 7, 23; 1, 12, 42; 3, 6, 22:falsis initiis profecta,
id. ib. 1, 21, 72:ex medicinā nihil oportet putare proficisci, nisi quod ad corporis utilitatem spectet,
id. Inv. 1, 38, 68: quaecumque a me ornamenta ad te proficiscentur, shall pass from me to you, i. e. you shall receive from me, id. Fam. 2, 19, 2: omnia quae a me profecta sunt in te, tibi accidisse gratissime, all you have received from me, id. ib. 3, 1, 1:ut plura a parente proficisci non potuerint,
Nep. Att. 9, 4:qui a Zenone profecti sunt,
who have proceeded from him, his disciples, Cic. Div 1, 3, 5; cf.:omnes ab Aristotele profecti,
id. ib. 1, 35, 61.—So, to express descent ( poet.):Tyriā de gente profecti,
Ov. M. 3, 35; Verg. A. 8, 51.— Act. collat. form prŏfĭcisco, ĕre, to set out, go, etc. (anteclass.):priusquam proficisco,
Plaut. Mil. 4, 8, 19; hortatur hominem, quam primum proficisceret, Turp. ap. Non. 471, 2. -
8 Lycoorgides
Lycurgus, i, m., = Lukourgos.I.Son of Dryas, king of the Edones, who prohibited the worship of Bacchus to his subjects, and ordered all the vines to be destroyed, Ov. M. 4, 22; Prop. 4, 16, 23; Stat. Th. 4, 386; Hor. C. 2, 19, 16; Hyg. Fab. 132; 242.—II.Son of Pheres, a king of Nemea, Stat. Th. 5, 39. —III.Son of Aleus and Neæra, and father of Ancæus, a king of Arcadia; hence, Ly-curgīdes, ae, m., a male descendant of Lycurgus, i. e. Ancæus, Ov. Ib. 503; and: Lycŏorgīdes, ae, m., the same, Prisc. 584 P.—IV.The famous lawgiver of the Spartans, Cic. Div. 1, 43, 96; id. Rep. 2, 1; 2, 9, 5 sq.; id. Off. 1, 22, 76; Vell. 1, 6, 3 et saep.—V.An Athenian orator, the contemporary and friend of Demosthenes, famed for his incorruptible integrity, Cic. Brut. 34, 130; id. de Or. 2, 23, 94.— Transf., for a severe magistrate:Lycurgos invenisse se praedicabat et Cassios, columina justitiae prisca,
Amm. 30, 8, 13.—Hence, Lycur-gēi, ōrum, m., = Lukourgeioi, disciples of Lycurgus, inflexibly severe:nosmetipsi, qui Lycurgei a principio fuissemus, cotidie demitigamur,
Cic. Att. 1, 13, 3. -
9 Lycurgei
Lycurgus, i, m., = Lukourgos.I.Son of Dryas, king of the Edones, who prohibited the worship of Bacchus to his subjects, and ordered all the vines to be destroyed, Ov. M. 4, 22; Prop. 4, 16, 23; Stat. Th. 4, 386; Hor. C. 2, 19, 16; Hyg. Fab. 132; 242.—II.Son of Pheres, a king of Nemea, Stat. Th. 5, 39. —III.Son of Aleus and Neæra, and father of Ancæus, a king of Arcadia; hence, Ly-curgīdes, ae, m., a male descendant of Lycurgus, i. e. Ancæus, Ov. Ib. 503; and: Lycŏorgīdes, ae, m., the same, Prisc. 584 P.—IV.The famous lawgiver of the Spartans, Cic. Div. 1, 43, 96; id. Rep. 2, 1; 2, 9, 5 sq.; id. Off. 1, 22, 76; Vell. 1, 6, 3 et saep.—V.An Athenian orator, the contemporary and friend of Demosthenes, famed for his incorruptible integrity, Cic. Brut. 34, 130; id. de Or. 2, 23, 94.— Transf., for a severe magistrate:Lycurgos invenisse se praedicabat et Cassios, columina justitiae prisca,
Amm. 30, 8, 13.—Hence, Lycur-gēi, ōrum, m., = Lukourgeioi, disciples of Lycurgus, inflexibly severe:nosmetipsi, qui Lycurgei a principio fuissemus, cotidie demitigamur,
Cic. Att. 1, 13, 3. -
10 Lycurgides
Lycurgus, i, m., = Lukourgos.I.Son of Dryas, king of the Edones, who prohibited the worship of Bacchus to his subjects, and ordered all the vines to be destroyed, Ov. M. 4, 22; Prop. 4, 16, 23; Stat. Th. 4, 386; Hor. C. 2, 19, 16; Hyg. Fab. 132; 242.—II.Son of Pheres, a king of Nemea, Stat. Th. 5, 39. —III.Son of Aleus and Neæra, and father of Ancæus, a king of Arcadia; hence, Ly-curgīdes, ae, m., a male descendant of Lycurgus, i. e. Ancæus, Ov. Ib. 503; and: Lycŏorgīdes, ae, m., the same, Prisc. 584 P.—IV.The famous lawgiver of the Spartans, Cic. Div. 1, 43, 96; id. Rep. 2, 1; 2, 9, 5 sq.; id. Off. 1, 22, 76; Vell. 1, 6, 3 et saep.—V.An Athenian orator, the contemporary and friend of Demosthenes, famed for his incorruptible integrity, Cic. Brut. 34, 130; id. de Or. 2, 23, 94.— Transf., for a severe magistrate:Lycurgos invenisse se praedicabat et Cassios, columina justitiae prisca,
Amm. 30, 8, 13.—Hence, Lycur-gēi, ōrum, m., = Lukourgeioi, disciples of Lycurgus, inflexibly severe:nosmetipsi, qui Lycurgei a principio fuissemus, cotidie demitigamur,
Cic. Att. 1, 13, 3. -
11 Lycurgus
Lycurgus, i, m., = Lukourgos.I.Son of Dryas, king of the Edones, who prohibited the worship of Bacchus to his subjects, and ordered all the vines to be destroyed, Ov. M. 4, 22; Prop. 4, 16, 23; Stat. Th. 4, 386; Hor. C. 2, 19, 16; Hyg. Fab. 132; 242.—II.Son of Pheres, a king of Nemea, Stat. Th. 5, 39. —III.Son of Aleus and Neæra, and father of Ancæus, a king of Arcadia; hence, Ly-curgīdes, ae, m., a male descendant of Lycurgus, i. e. Ancæus, Ov. Ib. 503; and: Lycŏorgīdes, ae, m., the same, Prisc. 584 P.—IV.The famous lawgiver of the Spartans, Cic. Div. 1, 43, 96; id. Rep. 2, 1; 2, 9, 5 sq.; id. Off. 1, 22, 76; Vell. 1, 6, 3 et saep.—V.An Athenian orator, the contemporary and friend of Demosthenes, famed for his incorruptible integrity, Cic. Brut. 34, 130; id. de Or. 2, 23, 94.— Transf., for a severe magistrate:Lycurgos invenisse se praedicabat et Cassios, columina justitiae prisca,
Amm. 30, 8, 13.—Hence, Lycur-gēi, ōrum, m., = Lukourgeioi, disciples of Lycurgus, inflexibly severe:nosmetipsi, qui Lycurgei a principio fuissemus, cotidie demitigamur,
Cic. Att. 1, 13, 3. -
12 Aristarchei
Ăristarchus, i, m., = Aristarchos, a distinguisled critic of Alexandria, who animadverted with special severity upon the poetry of Homer, and contended that many of his verses were spurious, Cic. Fam. 3, 11; Ov. P. 3, 9, 24.—Appel. for any critic, Cic. Pis. 30:orationes meae, quarum tu Aristarchus es,
id. Att. 1, 14.—Hence, Aristar-chēi, ōrum, m., the disciples, followers of Aristarchus, i. e. severe critics, Varr. L. L. 8, § 63 Müll. -
13 Aristarchus
Ăristarchus, i, m., = Aristarchos, a distinguisled critic of Alexandria, who animadverted with special severity upon the poetry of Homer, and contended that many of his verses were spurious, Cic. Fam. 3, 11; Ov. P. 3, 9, 24.—Appel. for any critic, Cic. Pis. 30:orationes meae, quarum tu Aristarchus es,
id. Att. 1, 14.—Hence, Aristar-chēi, ōrum, m., the disciples, followers of Aristarchus, i. e. severe critics, Varr. L. L. 8, § 63 Müll. -
14 Proculus
Prŏcŭlus, i, m., a Roman surname: Proculum inter cognomina eum dicunt, qui natus est patre peregrinante a patriā procul. Proculos sunt qui credant ideo dictos, quia patribus senibus quasi procul progressā aetate nati sunt, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.—Esp.,1.Proculus, a Roman senator, to whom Romulus is said to have imparted his desire to be worshipped as Quirinus, Cic. Rep. 2, 10, 20; id. Leg. 1, 1, 3; Liv 1, 16.—2.A celebrated Roman jurist, whose disciples are called Prŏcŭ-lĭāni or Prŏcŭleiāni, Dig. 37, 14, 17; 1, 2, 2, § 53.
См. также в других словарях:
Disciples of Apocalypse — Stable Members Crush (Leader)[1] Chainz[1] Skull[ … Wikipedia
Disciples of Ramakrishna — Ramakrishna Paramahamsa had sixteen disciples (other than Swami Vivekananda) who became monks of the Ramakrishna Order; they are often considered his apostles. In the Ramakrishna Vivekananda movement, the apostles have played an important role.… … Wikipedia
Disciples of Jesus in Islam — This article is part of the series … Wikipedia
Disciples II: Dark Prophecy — Boxart Developer(s) Strategy First Publisher(s) … Wikipedia
Disciples III: Renaissance — Developer(s) Akella (.dat studio) Publisher(s) Strategy First Akella (Russia) Kalypso Media (UK and Ge … Wikipedia
Disciples of Christ — • A sect founded in the United States of America by Alexander Campbell Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Disciples of Christ Disciples of Christ … Catholic encyclopedia
Disciples: Sacred Lands — North American boxart Developer(s) Strategy First Publisher(s) … Wikipedia
Disciples of Confucius — Sima Qian has Confucius saying: The disciples who received my instructions, and could themselves comprehend them, were seventy seven individuals. They were all scholars of extraordinary ability. The common saying is, that the disciples of the… … Wikipedia
Disciples of Christ — a Christian denomination, founded in the U.S. by Alexander Campbell in the early part of the 19th century, that rejects all creeds, holds the Bible as a sufficient rule of faith and practice, administers baptism by immersion, celebrates the Lord… … Universalium
Disciples of Christ (Campbell Movement) — This article is about the historical movement during the Second Great Awakening of the early 19th century that became part of the broader Restoration Movement. For information relating to the modern denomination called the Christian Church… … Wikipedia
Disciples of The New Church — Infobox Wrestling team article name=Disciples of the New Church type=S caption= members=Malicecite web|url=http://www.onlineworldofwrestling.com/profiles/n/new church.html|title=Disciples of New Church Profile|publisher=Online World of… … Wikipedia